कोके नंबर १

पत्र

आज आलेले एक Forward E-Mail...


ती. बाबा आणि सौ. आईस,

बंड्याचा शि. सा.न.वि . वि.

मी पुण्यात होस्टेलवर सुखरूप येऊन पोहोचलो. तुम्ही लगोलग मला बाईक घेऊन दिल्यामुळे माझी कॉलेजला आणि क्लासला जाण्याची मस्त सोय झालीय बरं का ! पुण्यात बाईक चालवायला जबरी मजा येते .

पुणेकरांचे आवडीचे पूर्वीचे वाहन म्हणजे सायकल. आपल्या गावात देवाला सोडलेल्या रेड्याला जसे कोणीही काहीही करत नाहीत, तसेच इथे सायकलस्वारांना कोणताही नियम लागू नाही. पोलिसांची नजर चुकवून आणि शिट्टीचा इशारा ऐकून न ऐकल्यासारखे करून हे झक्कासपैकी पसार होतात. काय करणार ! सध्याचे लाइफच धावपळीचे झाले आहे . त्यांचा दोष कसा गं म्हणता येईल आई ?

इथल्या दुचाकीचालकांना ऊर्जाबचतीचे महत्त्व खूपच पटले आहे. त्यांच्या वाहनावरसुद्धा तीन जण आरामात बसतात. सिग्नलपाशी लाल दिवा असला तरी ते सहसा थांबत नाहीत; कारण त्यामुळे पेट्रोल जास्त जळते . मी कुठेसे वाचले , की वळताना हात दाखवायचा, तर चौदा स्नायू वापरावे लागतात म्हणे. म्हणून हात दाखवायचे कष्ट कोणी घेत नाहीत. शिवाय हात दाखवून अवलक्षण करू नये म्हणतात. त्यामुळेच की काय काही रिक्षाचालक पायाने वळण्याचा इशारा करतात .

बाबा, तुमच्याप्रमाणे पुणेकरांनाही मराठीचे जबरदस्त प्रेम आहे हं ! त्यामुळे छे एपीीूं , झ१ , झ२, छे झरीज्ञळपस असले इंग्रजी भाषेतले फलक खरा पुणेकर अजिबात वाचत नाही . इथे सहा प्रवासी बसलेल्या रिक्षांना तीन आसनी रिक्षा म्हणतात आणि दहा प्रवासी बसलेल्या रिक्षांना सहा आसनी रिक्षा म्हणतात . आहे ना गंमत ? शाळांचे रिक्षावाले काका खूप प्रेमळ असतात . रिक्षात १२-१५ मुले घेऊन ते मायेची भूक कशीबशी भागवितात . आई, पुणेकर फार लठ्ठ होऊ लागलेत असा अहवाल मध्यंतरी तू वाचला असशीलच. त्यावर उपाय म्हणून रिक्षावाले फक्त लांब अंतरावरचे प्रवासी स्वीकारतात . बसचालकांनाही पुणेकरांच्या लठ्ठपणाची खूप काळजी वाटते. त्यामुळे ते स्टॉपच्या अलीकडे किंवा पलीकडेच बस थांबवितात.

बाबा, येथील वाहतूक पोलिस पर्यावरणाबाबत सजग आहेत. एक कागद बनविण्यासाठी अनेक झाडे तोडावी लागतात. त्यामुळे नियम तोडणाऱ्याला कागदाची पावती फाडून दंड करणे ते गुन्हाच समजतात . मध्यंतरीच्या वादामुळे मोटारचालकांचा "लेन' या शब्दावर खूप राग आहे . "लेनची शिस्त पाळा' असा फलक वाचला, की ते हटकून ती सूचना धुडकावतात . बाबा, दुसरी आनंदाची बातमी म्हणजे मला लायसन्स अगदी होस्टेलपोच मिळाले. कसे ते मात्र गावाला आलो की सांगेन!

( ता.क. - बंटीला मोकळ्या मैदानात सायकल शिकवू नका. मे महिन्यात मी त्याला कर्वे रस्त्यावर दोन दिवसांत शिकवेन.)

तुमचा लाडका बंड्या

संटा बंटाचे आमंत्रण

संटा आणि बंटा ३० मजली इमारतीमध्ये रहात असतात. संटा ३०च्या मजल्यावर रहात असतो आणि बंटा ग्राऊंड फ्लोअरवर. एकदा संटाला बंटाची खोडी कढायची हुक्की येते म्हणून तो बंटाला त्याच्याकडे ३०च्या मजल्यावर जेवायला बोलावतो आणि लिफ्ट बंद करुन ठेवतो..., वर स्वत:च्या घराला बाहेरुन कुलूप लाऊन बसतो. बंटा आपला लिफ्ट बंद म्हणून जिने चढत वर येतो आणि बघतो तर घराला कुलूप.... त्याला कळते की त्याला संटाने गंडवले आहे.

दुसऱ्या दिवशी बंटा म्हणतो की आपण पण संटाला असेच गंडवावे म्हणून तो संटाला त्याच्याकडे जेवायला बोलावतो आणि घराला कुलूप लाउन ठेवतो. संटा येतो आणि बघतो तर कुलूप. त्याला कळते की बंटाने पण त्याला ऊल्लू बनावले आहे. तो बंटाच्या घरावर चिठ्ठी लावतो "मै यहा आयाईच नही"..!!!

आमंत्रण

संटा (त्याच्या गर्लफ्रेंडला फोनवर) : आज दोपहर घर कोई नही है...!

संटाची गर्लफ्रेंड दुपारी त्याच्या घरी जाते तर घरी खरोखरचं कोणी नसते (संटा पण नसतो)...!!!